25 Kasım 2013 Pazartesi

Ah be Müjgan...

Yanımda olsan da sarılsam sana. Uzun zamandır ağlayamıyorum, belki omuzunda ağlarım. Babamı öldürdüğümden beri ağlayamıyorum. Korkma sakın, mecazlarda ve kalbimde öldürdüm sadece. Elim nefrete ve öfkelere bulandı. Dertlere bulandı... Üstüm başım sigara, dert, acı, yalnızlık şimdi. Kalbim temiz benim be Müjgan, ama hep kırdılar onu. Oyuncak gibi kırdılar. Ateşle oynar gibi oynayıp söndürdüler beni, tükendim. Önce gözlerim tükendi, sonra kalbim. Hiçbir şey hissetmiyorum. Hissetmek istiyorum Müjgan, mümkün mü bu dersin? Belki kalp atışlarımı hissederim ilk, olursa senin sayende. Hayalsin Müjgan, hiç olmayan ablamsın belki. Yada küçük kardeşim. Belki de doğmamış kızımsın. Bırak da huzuru hissedeyim şurada. Eskisi gibi süslü cümleler kuramıyorum, yalandan gülüyorum. Sana bakıp kana kana gülmek istiyorum. Parmak uçlarımın bir anlamı olsun istiyorum. Beraberken bir şarkı duyalım seninle, bizim "mahur beste"miz olsun. Ben de o gün derim belki "O mahur beste çalar, Müjganla ben ağlaşırız" diye.

Ah be Müjgan...

Adın gibi düşünüyorum kirpiklerini. Adına yakışan kirpikler veriyorum sana hayalimde. Vurucu bakışlar veriyorum. Ama ne olur vurma sen beni. Senin canını yakabilecek insanları vur o bakışlarla. Öldür demiyorum, sen benim gibi katil değilsin. Olamazsın hiç. Sen katil olma, yüreğinde de olsa öldürme hiçbir adam veya kadını. Sen yaşatmaya çalış insanları çiçeklere su verir gibi. İnsanları yaşatmayı da boş ver yada bırak onlar yaşatsın seni. Yaşamayı en çok sen hak ediyorsun. "Bir hayale anlam yüklemek" değil bu. Hayalden de öte olduğunu iddia ediyor beynim. Beynim dedim evet. Kalbim suskun çünkü. Ne yapıyor bilemiyorum içindeki cesetle. Kalakalmış sanki öyle, boynu bükük. Müebbet yemiş de cezasını çeker gibi suskun, kimsesiz, çaresiz...

Ah be Müjgan...

Seni yaşatacak gibi gözüken insanlara sakın fazla güvenme. Öyle yapacak insan derinden yapar bunu, sessizden yapar. Çok konuşuyorsa biri kork ondan. Kalbiyle konuşan insanlardan zarar gelmez sana. Dillere pelesenk olan cümleleri duyduğun an beni düşün. Söylediklerimi düşün. Ben yandım, sen yanma. Ben yaktım, sen yakma. Umutla bakılmayan şu koduğumun dünyasına her şeye rağmen umutla bak ve kimseyle kendini paylaşma. Ah be Müjgan... Ah be... Sen diğerleri gibi olma, kimseye benzeme. O kirpiklerini yaş ile besleme.

Ah be Müjgan... Ah be...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder