Dünya değişiyor. Her gün biraz daha fazla. Farkına varmasak da biz de değişiyoruz. Ne bakışlarımız aynı, ne duygularımız. Gülüşlerimizden hiç bahsetmeyeceğim, onların doğallığını çoktan verdik toprağa. Hayal kırıklıklarımızın yanında gömülü. Aslında çoğumuz berbatız ama bir maskenin arkasındayız. Saklanmak öyle kolay ki o maskenin ardında... Ama yaşamak çok zor. Maske ağır. Çoğu insan istiyor ölmeyi, istemeye de devam edecek. Her gece devam edecek düşlerinde uyku haplarını içmeye, düşlerinde kucaklaşacak ölümle. Bir dostla kucaklaşırcasına kucaklaşacak hem de. Düşlerinden uyandığında yapamayacak ama, boş gözlerle yeniden bakacak dünyaya ve dünyayla birlikte değişmeye. Yine takacak maskesini, yitirecek benliğini.  Gülüşleri gibi duygularını da kaybedecek, bakışlarını da. Bir gün öyle bir raddeye gelecek ki kaybedecek "son" insanlığını da.