"Gözlerim bitti."

Otlarım yanar,
Sensizlik nadasında toprağım...
Birazcık dinlensin, büyüsün yeşersin
Gelmeyişin...

O kadar uzun zamandır gelmeni bekliyorum ki. Beklemek fiili adımın yanına gelince yadırganmıyor artık. Sabırsız bir insanım bilirsin. Yanımdayken çok yormuştun beni... Gidişinin daha yorucu olacağını bilmiyordum. Nereden bilebilirdim ki? Benden hiç bu kadar uzun süre ayrı kalmamıştın sen. Hani dayanamazdık şimdi ne oldu? Ne değişti? Sorular çok fazla belki ama cevapları hiç yok. Yaralarım da çok fazla. Sen bunu göremiyorsun. Nereden göreceksin ki?

Hiçbir şey diyen bir cümlenin ortasına terk edilmiş kelimeyim...
Öznesiz, zamansız, zarfsız...
Mektupsuz, adressiz...

Sen gelmeden önce olduğum gibi basit bir kelimeyim. Kimsenin dudaklarında şekil almıyorum. Biri söylese bile senin dudaklarında şekil aldığı kadar güzel olmaz biliyorum. Ne geçen zamanı hesaplayabiliyorum ne de başka bir özne ekleyebiliyorum yanıma. Sadece "çok oldu gelmeyeli" diyorum. Çok... Yanına gelmek istiyorum ama nereye gideceğimi bilemiyorum. Bulacak takatim de yok seni. Sen gelsen, bulutları izlesek uzandığımız çimlerde? Hep benim hayalini kurduğum gibi. Hani şu senin hiç bilmediğin hayallerim. Senden sakladığım çok şey var. Öğrenmek mi istiyorsun? O zaman gel. Bak buradayım ben.

Seni arar durur bir körebeyim...
Çık ortaya ne olur, yaralarım iyileşsin...
Çok zaman geçti, çok zaman geçti...
Haber vermeden gelme, gelme zor olur...
Ürker tenhalığım, kıskanır ağlar belki...
Ama ben ağlayamazsam gücenme, ne olur...
Gözlerim bitti, gözlerim bitti...

Yaralarım çok fazla... Sen gelmezsen nasıl iyileşeceğim ben? İyileşmek için umut gerek derler. Benim umudum sensin. Ne olur gel... İyileşmem için, mutluluğumuz için gel. Bir mektup gönder bana, geleceğini yaz. Senden önceki umudum o olsun. Hemen gelemeyeceksen bile avuntum olsun. Yalnızlığımı önce el yazınla paylaşayım. Birden gelmen benim de için zor olur hem... Alıştır beni önce geleceğine içimdeki umutları sula, sula ki yeşersin. Nadasa bıraktığım umutlarım yeşersin... Artık ağlayamıyorum ne üzüntümden, ne de sevincimden. "Gözlerim bitti" yokluğunda. Gözlerim bitti...

Dört yanım hasret...
Unutulmuş bir ada gibiyim.
Açıklarımda batmış yüzbinlerce gemi...
Limanım, yorgun yastan...