Olur ya...

"Gel birer çocuk olalım, bugünden başlayalım
Gözlerimiz buluşsun, ilk kez bakışalım...
Ne dün ne de yarın kalsın, biz yeniden doğalım
İlk söz dudağında, olsun benim adım..."

Dudaklarından çıkan tüm güzel sözlerin yanında benim adım olsun istiyorum. Çok mu imkansız bir istek bu? Parmakların parmaklarıma değsin içim ürpersin, dakikalarca bakışalım. Bir elin saçlarımda, bir elim saçlarında. Diğer ellerimiz birbirine kilitlenmiş sanki hiç bırakmayacakmışcasına... Yüzümüzdeki gülümseme, gözlerimizdeki ışık... Sanki birbirimize ilk kez bakıyormuşçasına heyecanlanıp arada gözlerimizi kaçıralım... İmkansız mı bu? Belki de değildir. Kim bilir...

"Olur ya, tüm saatler durur da
Sonsuza dek yanımda, kalırsın olur ya...
Olur ya, ateş bacayı sarar da
Yanmaz dersin yanar ya, olmaz mı olur ya..."

Umut bu kadar kötü mü acaba? Şarkıda nakaratı duyduğum an hayal etmekten kendimi alamıyorum. O kadar umutla diyor ki "olur ya..." Yoruldukça senin omzunda dinlenirim belki , boynundan öptüğümde kokunla huzur bulurum "olmaz mı, olur ya..." O kadar kayıptan sonra daha ne kaybedebiliriz ki? Gelir de gidersem acı çekersek diye düşünme. Acılarımız zaten hep bizimle... Anılar kazanırız onları düşün, birbirimizin yanında mutlu olursak kazanmış oluruz biz her şey bitse bile. Mutluluğa hasret değil miyiz? Geçmişi silersen ve kalbinde yer olursa ben buradayım unutma...

"Olur ya, kalbinde yer bulur da
Yerleşirim yıllarca, seversin sonunda...

Olur ya, evet dersin aşkıma
Şeytana uyarsın da, olmaz mı olur ya..."