Peşimde.

Karabasanlar gibi üzerime çöküyor varlığı. Yıllardır peşimde. Kanımı son damlasına kadar emmek isteyen bir vampir misali hayatta kalan son hücrelerimi de öldürmek istiyor. Yıllardır aldıkları yetmiyor gibi rüyalarımda bile beni kovalıyor. Kaçıyorum. Ama nafile. Son nefesimi verdiğimi görmeden beni bırakmamaya ant içmiş gibi.

Yoruldum.

Ben kaçmaktan yoruldum ama o peşimden gelmekten yorulmadı. Gölgemden daha yakın, peşimde. Attığım her adımda peşimde, ölüm gibi nefesi ensemde. Terk etmeli her yeri, her şeyi, herkesi. Durmamalı bu yerde, son nefesimi vermemeliyim onun ellerinde. Tükendim. Sayamadığım kadar çok yıl devirdim, o hala peşimde. Bana bahşedilen hayatın cezası belki de. Hiç durmadan, yorulmadan geliyor. Her şeyini kaybetmiş bir adamın olaylara sebep olan kişiyi öldürmek istemesi gibi beni öldürmek istiyor, kovalıyor. Terk etmeli, terk etmeli de  kaçacak yerim de yok neredeyse. Sona doğru yaklaşıyorum hissediyorum. Ölmektense onun ellerinde, gömerim bedenimi toprağa kendi ellerimle! Ona bahşetmem zaferi, yansımasına izin vermem göz bebeklerine.

Peşimde.

Son nefesimi vermeyeceğim onun ellerinde... Vermeyeceğim onun ellerinde...