26 Mayıs 2012 Cumartesi
Kimsenin ne hissettiğimi bilmediği günlerdeyim yine. Kapalı kutuyu oynuyorum etrafıma, sahte gülümsemem hep yüzümde. Zaman akıp geçtikçe maske de ağırlaşıyor gittikçe. Kendi içimde yaşadıklarım, adını söyleyemediğim birinin yaşattıkları, sevdiğim adamın yaşattıkları... Zor... Birinin yanımda olup bana sarılacağına inanmıyorum artık, celladına aşık biriyim ben... Ne olursa olsun ondan vazgeçemiyorum. Bulutlara ne zaman elimi değdirecek kadar yaklaştırsam celladım buna izin vermiyor ve beni öldürüyor her defasında.. İnsan yaşarken birden daha fazla ölüyor. Hem de her defasında daha beter bir şekilde.. Her defasında farklı bir cenaze.. Celladım, bu sefer kırmızı güller getir bana.. Çok yakışacaklar baş ucuma..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Daha önce hiç görmediğimiz bir şeyin
YanıtlaSilpuzzle ı konulmuş önümüze.
Bir yandan anlamlı bir şeyler yapmaya
bir yandan da anlamaya çalışıyoruz.
Puzzle ı en geç tamamlayanlar resmi
anladığını sanıp onu yapmak için diretenler oluyor.
Hep bi eksik, hep bi fazla, hep bi
mantıksız parça.
Resmin düşündüğümüz gibi
olamayabileceğini anladığımızda
yorgun ve kırık bir halde buluyoruz kendimizi.
Yeniden başladığımızda herşeyi
bozup..
Cesaret edemiyoruz tekrardan 'Bu o '
demeye.
Anladığımızı söylemeye cesaret edemiyoruz resmi.
Tahminde bulunmaktan korkuyor,
eksik parçayi aramayı bırakıp, sadece
elimizdeki parça için en anlamlı yeri
arıyoruz.
Sadece yaşıyoruz. Sadece yaşamakta olan her şey gibi.
acayip güzel bir yorum oldu... Teşekkür ediyorum :)
Sil