Biraz yanımda kalabilir misin? Sakinleşmem, düşüncelerimi beynimden uzaklaştırmam ve sana senin yokluğunu anlatmam lazım. Sen yanımda olmayınca her şey daha da berbat ve katlanılmaz oluyor. Yüzümü güldürdüğün, yüzünü güldürdüğüm anlara geri dönebilir miyiz dersin? Bak, ben hala aynı hissediyorum seni gördüğümde. Hala ellerimizin birleşeceği anı hayal ediyorum... İlk konuşmamızdan beri aklımda hep bu var, sana daha önce bunu söylememiştim değil mi? Neyse işte. İlk konuştuğumuz zaman sanki daha önce başkalarına yüklediğim ayrı ayrı anlamlar sende birleşmişti... Bir yapboz tamamlanmıştı sanki, dünyanın en güzel yapbozu. Yüzümdeki eşsiz gülümsemeye, birkaç güzel cümlenle yanaklarımın kızarmasına sebep olmuştun. Sanki çok uzun zaman geçmiş üzerinden, şimdi yaşananlar öncekileri bastırmış... Geçmişten çok hayallerden konuşurduk biz, hayallerimizi konuşurduk. O konuştuğumuz an ve hayallerimiz olurdu sadece bizim için "Geçmişte kalmak yok" derdik. Geçen dakikaların farkında değildik... Her geçen dakikanın seni benden uzaklaştıracağını aklıma getirmezdim, seni kaybetmekten çok korkuyordum evet ama senin sözlerin korkularımı bastırıyordu. Yanında cesurdum ben, her şeyle başa çıkabilirmişim gibi hissederdim ama bak şimdi yokluğunla başa çıkamıyorum. Sürekli birbirimizi düşündüğümüz, aynı şeyleri hissettiğimiz, konuşmadan birbirimize aynı şeyleri hissettirdiğimiz zamanları hatırlıyor musun? Ben hala seni düşünüyorum ama hissettiklerimiz ve hissettirdiğimiz şeyler aynı değil. Yapboz bozuldu bak, her parça başka bir yerde bazı parçalarsa kayıp... Kayıpları telafi edemesek de diğer parçaları bir araya getiremez miyiz? Kayıp parçaları hayallerimizde tamamlarız, yine dünyanın en güzel yapbozu olur. Kayıp parçalarınla bile dünyanın en güzel yapbozu olursun benim için. Olmaz mı? "Sen benim ihtiyaç duyduğum her şeysin. Canım yanıyor. Biraz şefkat göster."