Hani böyle daha önce duymadığın
sözcükler söyler biri sana..
İnanmak istersin..
Hatta inanırsın..
Yüzündeki gülümseme başkalaşır..
Gözlerinin içi güler..
Her gün daha güzel geçer o’nunla..
Bir tek sözü yeter içini ısıtmaya..
Ama yalandır ya işte hepsi..
Sadece daha önce aldığı yaraları
kapatmak için yaklaşır ya sana..
Sonradan öğrenirsin bunları..
İşte o yakar canını..
Kullanılmışlık hissi üzer..
Güzel günlere kötü bakarsın..
Onu hatırlatan şeylerden uzaklaşmaya
çalışırsın..
Bir süre yaparsın bunu..
Ama sonra bir şarkı duyarsın, bir
şiir okursun..
Tekrar gelir aklına..
Kurcalamaya başlarsın..
Eskiye dair ne varsa sakladığın,
Çıkarırsın ortaya..
O günlere dönmek istersin..
Dönemezsin..
Sonra kızarsın kendine..
“Neden böyle yapıyorum ?
Neden eskiye dönmek istiyorum ?”
Diye..
O hiç sevmemiştir ya seni,
Sen sadece fazlasıyla
kapılmışsındır..
İşte o yakar canını..
“O” yakar..
“Başkasını sevemez miyim
sanki?”
Diye düşüncelerinle kandırmaya
kalkarsın kendini..
“Unutamaz mıyım?” diye
sorarsın ya kendine..
Cevap hep “Hayır” çıkar işte..
Kimse o’nun gibi olamaz ki sana..
Söyledikleri yalan da olsa tutamaz
ki yerini..
İşte o yakar canını..
Kullanılmışlık hissi üzer her geçen
saniye..
“O” yakar işte seni.
kendini ecza dolabıymışsın gibi hissettiren bi durum.
YanıtlaSilaynen öyle. berbat...
Sil