Herkesin dudaklarında saçma bir söz "anladım, anlıyorum seni." Zerre kadar anlamadığın birine sırf o an konuyu geçiştirmek adına yada iyi hissetmesi sağlamak adına söylenen koca bir yalan, koca bir saçmalık... Kendimizi bile çoğu zaman anlamazken nasıl oluyor da karşımızdakine bunu söyleriz ki? Nasıl olur da onun duygularını, gerçeklerini yükleniriz? Anlamak bu mu yani, saçma sapan bir sözden ibaret mi? Saçmayız, hatta saçmalığın danikasıyız... "Anlıyorum" 4 hece, 9 harf... Gerçeklik payının yüzdesi harf sayısına bile eşit değil. En basit örnekle bu kadar sahteyiz işte. Bu kadar yalancıyız, hatta bu kadar benciliz kaçıyoruz çünkü anlamamak için direniyoruz... Kendimizi düşünüyoruz... Ha birine "seni anlıyorum" demişsin, ha bir turiste Türkçe bir şeyler söylemişsin ikisi denk benim için. Her "anladım" ve "anlıyorum"u duyduğum an biliyorum anlaşılmadığımı ve anlaşılmayacağımı. Beni "anlıyor musunuz?" Ben kendimi anlamıyorum çoğu zaman. Yalanları bıraktım. Siz de bıraksanız?