19 Ağustos 2012 Pazar



Bir bataklıktayım, etrafım insanlarla sarılmış ama yalnızım. Bana bir dal uzatan bile yok... İki yol var önümde ve ben hangisini seçeceğimi bilmiyorum. İkisinin de sonu aynı aslında, sevinçten yada üzüntüden ağladığımda akan gözyaşının aynı kadar... Debelensem daha çabuk batacağımı biliyorum, debelenmesem her saniye işkence olacak. Sonu hep aynı olmasına rağmen yine de durup düşünüyorum "nereye gideyim, hangisini seçeyim?". İki yol olsa bile bir ihtimaller denizi beynimde, milyonlarca cevapsız soru var. Abartmıyorum... Her yolun sonu karanlık, hissedebiliyorum ama ikisi de aldatıcı bir ışıkla çağırıyor beni ve ben hala aynı soruları soruyorum kendime "nereye gideyim, hangisini seçeyim?". İki yol da hayata ve gerçeklere ulaşmamı sağlayacak, bu hiç değişmez... Sadece biri geç ulaştıracak beni, biri de erken. Hayat eminim sürprizler de hazırlamıştır bana ama hangisinde seveceğim bir sürpriz var bilemiyorum. Tek bildiğim "hepsinin sonu aynı." Debelenmem mi gerekiyor?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder