15 Ağustos 2012 Çarşamba

Akıl Hastahanesindeki Bir Adamın Güncesi 3

İlaçlara devam ediyorum, mecburiyetten. Her şey siliniyor sanki yavaş yavaş, eksikliğime eksiklik ekleniyor bir şeylerin çoğalmasına rağmen ben yitip gidiyorum. İlaçlar beni aptallaştırıyor. Beni dipten almak yerine dibe doğru bastırıyorlar, bir el var üzerimde çekmiyorlar. Nefes alamıyorum...

Kendi kendime konuşamıyorum artık, bomboş bakıyorum. Ve inanır mısınız, boş kahkahalar atıyorum. Kalbimde bir yangın, boynumda bir zincir var ama ben gülüyorum. Her şeyin bilincindeyim ama hiçbir bok yapamıyorum. O kadar sahte bir şekilde gülüyorum ki ağzımı dikebilsem dikerdim. Katlanamıyorum...

Buraya geldiğimde daha iyi bir adamdım ben, şimdi kötüleşiyorum. Hani benim istemediğim hiçbir şey olmayacaktı? Oluyor işte. Hepinizin amına koyayım!

2 yorum:

  1. Serinin 3 yazısı da harika..
    Çok çok ilginç bir noktaya dokundun kalbimde.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim, beğenmene çok sevindim :)

      Sil